ترکیبات شیمیایی موز

در صد گرم موز مواد زیر موجود است:
 
انرژی 100 کالری
آب 70 گرم
پروتئین 8 گرم
چربی 2 گرم
قند 6/5 گرم
کلسیم 8 میلی گرم
فسفر 25 میلی گرم
آهن 7 میلی گرم
سدیم 1 میلی گرم
پتاسیم 370 میلی گرم
ویتامین A صد و نود واحد
ویتامینB1 پنج میلی گرم
ویتامین B2 شش میلی گرم
ویتامینB3 هفت میلی گرم
ویتامین C ده میلی گرم

در موز چند ماده شیمیایی بسیار مهم مانند سروتونین ، نوروپی تفرین ، دوپامین و کاته کولامین وجود دارد. {1}


 

خرید موز

موز تقریباً در همه فصل‌ های سال در بازار وجود دارد و شما هیچ محدودیت فصلی برای آن ندارید اما بهترین موز را می‌ توانید در فصل تابستان و پاییز خریداری کنید. در خرید موز می‌ بایست دقت کنید که موز دارای پوسته‌ ای درخشان و بدون لک باشد. از وجود خرابی‌ها روی پوست پرهیز کنید.
 

نگهداری از موز

موز میوه‌ ای است که فرایند رسیدن آن روی شاخه درخت و جدا شده از آن ادامه پیدا می‌ کند.

لذا معمولاً با توجه به مسافتی که موز برای رسیدن به بازار بین‌ المللی طی می‌ کند، به‌صورت نارس چیده می‌شود و از همان زمان شروع به رسیدن می‌ کند.

موز نارس برای رسیدن نیاز به دمای اتاق دارد. سرمای زیاد رشد آن را متوقف می‌ کند.

به همین دلیل در نگهداری موز باید دقت داشته باشید که دمای زیر ۱۳ درجه موز را نارس می‌ کند. دمای مناسب نگهداری موز ۱۶ تا ۲۱ درجه سانتی‌ گراد است.

موز در هنگام و مدت زمانی که شروع به رسیدن می‌کند، نشاسته را به قند و کربوهیدرات تبدیل می‌ کند که به واسطه همین خوشمزه‌ تر می‌ شود و اغلب افراد ترجیح می‌ دهند از موزهایی با رنگ تیره استفاده کنند.

برای نگهداری از موز نکاتی وجود دارد:

اگر موزی خریده‌ اید که بسیار سبز و نارس است می‌ توانید آن را در یک پاکت کاغذی به همراه سیب رسیده یا گوجه‌ فرنگی نگهداری کنید تا زودتر برسد.

برای نگهداری موزهایی که کاملاً رسیده و قهوه‌ ای شده هستند، می‌ بایست آن‌ها را در یخچال قرار دهید.

گرم‌ ترین نقطه یخچال را انتخاب کنید و موز رسیده را به همراه پاکت در آن قسمت قرار دهید تا به مدت یک هفته بیشتر ماندگاری داشته باشند. {2}
 

خواص موز

موز به دلیل داشتن پتاسیم زیاد ضد سرطان بوده و غذای خوبی برای ماهیچه ها می باشد.

موز به دلیل مقدار زیاد آهنی که دارد، محرّک تولید هموگلوبین در خون می گردد و در نتیجه، در موارد کم خونی بسیار موثر است.

موز حاوی مقدار فراوانی «فروکتوالیگوساکارید» است که این ماده، پروبیوتیک های مفید برای دستگاه گوارش را به تحرک وا می دارد.

فروکتوالیگوساکارید همچنین قابلیت جذب کلسیم در بدن را تقویت می کند.

موز دارای اثر آنتی اسید طبیعی در بدن است. بنابراین، خوردن موز باعث آرامش فعالیت معده می گردد.

موز رسیده که سرشار از پتاسیم می باشد، دارای قابلیت جویدن و هضم آسانی نیز می باشد.

یک موز رسیده نیاز روزانه یک فرد بزرگسال به پتاسیم را به میزان 111 درصد تأمین می کند.

موز می تواند به کسانی که در تلاش برای ترک سیگارند کمک کند.

ویتامین B6 و B12 ، پتاسیم و منیزیم موجود در موز به بدن در رهایی از اثرات کنار گذاشتن نیکوتین کمک می کند.

میوه نارس و گل های پخته موز برای درمان بیماری قند مفید است.

شیره گل های موز برای درمان اسهال خونی استفاده می شود و ساقه و ریشه آن برای رفع اختلالات خونی مفید است.

غنی بودنش از پتاسیم در واقع یک شانس بزرگ برای ورزشکاران است و فیبر فراوانش برای رودۀ کم کار بسیار مفید و کاراست.

موز خشک شده مطمئناً سرشار از کربوهیدرات هاست. کربوهیدارت ها در موز خشک شده به دو شکل کربوهیدرات ساده (خصوصاً فروکتُز) و کربوهیدرات پیچیده (آمیدون) موجودند.

موز حاوی مقدار اندک اما مورد نیاز ویتامین «آ» برای بدن است که این میزان برای حفاظت از چشم ها، حفظ بینایی و همینطور بهبود بینایی در شب حیاتی است.

موز خشک شده عصرانه ای بسیار مناسب برای بچه هاست. این ماده غذایی انرژی مورد نیازشان را تأمین می کند نه چربی را، بر خلاف یک نان شکلاتی که سرشار از چربی و فاقد املاح معدنی است.

موز تقویت کننده معده و نیروی جنسی است.

هنگامی که با استرس مواجه می شویم، سوخت و ساز بدنمان افزایش می یابد و در نتیجه، سطح پتاسیم بدنمان کاهش پیدا می کند. 

موز با مقدار زیاد پتاسیمی که دارد می تواند این تعادل را دوباره برقرار سازد.

موز درمان زخم معده و روده می باشد.



جوشانده موز اثر قطع خونریزی دارد.

موز به طور مسلم یک عامل شفابخش نیرومندی وجود دارد که برای بهبود سلول های فرسوده زخم ها و همچنین جلوگیری از التهابمعده بسیار مفید است.

به دلیل کم بودن مقدار سدیم و زیاد بودن مقدار پتاسیم موز، این میوه برای افراد دارای فشار خون بالا بسیار ایده آل است.

پتاسیم موز به طرق مختلف به کاهش فشار خون کمک می کند.

یکی از سریعترین روش های رفع خماری و خمودگی، خوردن یک لیوان مخلوط شیر، موز و عسل است.

موز معده را آرامش می بخشد و با کمک عسل، سطح قند خون را بالا می آورد و در همان حال، شیر نیز به تنظیم آب بدن کمک می کند.

در طب سنتی هند موز نارس را ایجاد کننده یبوست می دانند.

در واقع موز در صورتی که رسیده باشد، ملین است و در عین حال برای درمان اسهال ساده و اسهال خونی مفید است و بهبود زخم های روده را تسریع می کند.

به دلیل جذب سریع قند موز، این میوه دارای شاخص گلیسمی بالایی است.

موز رسیده برای بیماران دیابتی توصیه نمی شود. همچنین افرادی که تمایل به کنترل وزن دارند، نباید از موز رسیده استفاده کنند.

برای از بین بردن زگیل، پوست موز را از طرف داخل بر روی آن قرار می دهند و آن را با دقت با یک نوار چسب می بندند تا پوست تکان بخورد و زگیل را برطرف کند.

موز نفاخ است و زیادخوردن آن خصوصاً در سرد مزاجان تولید گاز معده می کند برای رفع این عارضه باید پس از موز کمی نمک خورد. {3}
 

مضرات موز

در خوردن موز هم مانند سایر میوه ها و غذاها باید تعادل رعایت شود.

این میوه اگر در حد اعتدال مصرف شود مزایای فراوانی دارد اما زیاده روی در مصرف آن ممکن است مضرات موز را دنبال داشته باشد.

خوردن زیاد موز می تواند منجر به سردرد، خواب آلودگی، پوسیدگی دندان، هایپرکالمی (وجود بیش از حد پتاسیم در خون) و در موارد شدید منجر به آسیب عصبی شود.
 
سردرد
یکی از مضرات موز وجود  اسید آمینه است که رگهای خونی را گشاد می کند، هنگامی که اسید آمینه در بدن زیاد شود فرد دچار سردرد می شود.
 
پوسیدگی دندان
قند موجب پوسیدگی دندان می شود و موز نیز حاوی قند می باشد. مصرف بیش از حد موز و عدم رعایت بهداشت دهان و دندان میتواند منجر به پوسیدگی دندان ها شود.
 
خواب آلودگی
از دیگر مضرات موز وجود ماده ای به نام تریپتوفان است که به فرد احساس خواب آلودگی می دهد. خوردن بیش از حد موز احساس خواب آلودگی را در فرد تشدید می کند. {4}
 
پی نوشت:
1.www.beytoote.com
2.www.gymito.com
3.www.takpezeshk.com
4.www.mivery.com